Ik las in een review op Amazon dat de boeken van Simonton een schuldgevoel oproepen.

Dank u voor uw opmerking. Ik heb na uw e-mail het bericht op Amazon nagelezen. De recentie die u mij hebt gemaild, is niet de enige berichtgeving over Dr. Simonton's boek. Andere mensen hebben het werk met het boek anders ervaren. Dit laat zien dat sommige mensen er baat bij hebben en anderen niet. Dat doet me denken aan Dr. Simonton die herhaaldelijk heeft gezegd: "We zijn individuen. Wat voor de een een hulp is om gezond te worden, kan voor de ander iets zijn dat hem of haar ziek maakt." of "Er is geen geneesmiddel dat niet ook kwaad kan doen." Zijn zorg en ook onze zorg als Simonton therapeut is in de eerste plaats om, met de mensen die we ondersteunen, er achter te komen wat bij hun past en wat niet. Het duidelijkste kenmerk van wat bij iemand past, is de eigen ervaring wanneer u iets doet.  Voor Maria was dit boek in de tijd dat ze het las niet het juiste middel en - het maakte haar boos - zette aan tot emotionele stress. Dan is het niet effectief voor haar. Anderen voelen zicht goed met dit boek goed en ervaren support - dus het is voor hen in dit moment precies het juiste boek.

Als u bij iets dat u onderneemt het gevoel heeft: "Dat doet mij goed" en het voor u zinvol overkomt, dan is dat een indicatie dat het nuttig voor u is op dat bewuste moment. Dan kunt u er iets mee doen. Echter, als uw gevoel aangeeft dat het u schaadt, dan is het echt het beste om het in de prullenbak te gooien en u te wenden tot iets dat u kracht geeft en dat u laat groeien. Dat kan iedere persoon alleen voor zichzelf bepalen.

Nu even over de inhoud: het is onomstreden dat er geen "kanker persoonlijkheid" bestaat. Het ontstaan van de ziekte is altijd aan vele factoren terug te voeren. Tot nu toe kan niemand zeggen welke factoren in welke mate per individuele zieke persoon dat effect veroorzaken. Als we in ons werk methoden toepassen om stress te verlichten, en voorrang geven aan de dingen die vreugde brengen in het dagelijks leven, dan heeft dat als doel om de "ervaren levenskwaliteit" te ondersteunen en te vergroten. Het gaat niet om de terugblik naar de woede, maar om de blik vooruit om de toekomst met vertrouwen en vreugde tegemoet te zien. Als er op deze weg gevoelens kruisen zoals schuldgevoelens, woede jegens anderen of berouw, dan is het goed om deze gevoelens toe te staan en te uiten. Maar als we deze gevoelens voortzetten en voortdurend laten opkomen, zou het beter zijn om tools te gebruiken die helpen om deze gevoelens niet meer te produceren. Dit, omdat onze gevoelens zijn gebaseerd op zowel de bewuste als onbewuste innerlijke overtuigingen. Een gezondheidsbevorderende innerlijke overtuiging bij schuldgevoel zou kunnen zijn: "Ik heb in die momenten van mijn leven gedaan wat voor mij mogelijk was en dat was goed." Dat betekent niet dat ik vandaag nog steeds hetzelfde zou doen, maar toen was het niet anders mogelijk. Vervolgens zou het goed zijn om daaraan toe te voegen: "Ik accepteer (hou van) mezelf zoals ik was en zoals ik nu ben."

Dit is overigens het voordeel bij een bezoek aan een seminar: je kunt professionele hulp krijgen en gebruiken om met deze kwesties om te gaan en bijpassende tools aan te leren.